Infiniti Q50S Hybrid AWD
Het hybride-segment kreeg bij zijn opkomst een wat saaie bijklank, waarschijnlijk door de niet erg fraaie koetswerken waar die nieuwe technologie in toefde. Dat deze moesten bijdragen aan een groenere en schonere toekomst op deze planeet leek in een oogopslag meer op fictie dan waarheid. Ook onze natuur leed nogal onder het productieproces van die tot voorheen nogal “vreemd ogende” automobielen. De dag van vandaag worden elektromotoren gewoon geïmplementeerd op wagens die ook in diesel- of (enkel) benzine-motorisaties op de markt verkrijgbaar zijn. Toch worden die hybrideversies meestal beoordeelt met enige (al dan niet terechte) kritiek. Een “maar of een “toch jammer dat” vind je toch bijna in iedere review terug. Infiniti maakt duidelijk dat we voor goed komaf mogen maken met de vooroordelen inzake het rijden met een hybride wagen. Hun hybride-versie van de Q50 kan je niet meer vergelijken met de eerste hybride wagens. En als we eerlijk zijn onderging het merk zelf ook een ware metamorfose… Het hele gamma kreeg naast fraaie lijnen ook nog eens een nieuw naamkaartje opgespeld. Infiniti stelde ons de Q50S Hybrid AWD ter beschikking met een 3500cc V6 benzinemotor + (jawel) een Hybrid motor. In harmonie goed voor een aantrekkelijke 364pk en een aanzienlijke 546NM. Overal komt het verhaal naar boven dat Infiniti het V6 blok koppelde met een elektromotor enkel om het vermogen nog wat op te drijven. Zou Infiniti’s “Director Of Performance” hier voor iets tussenzitten? Het feit dat de krachtige indirect ingespoten V6 nog eens uitgerust wordt met een elektromotor doet dan wel de wenkbrauwen fronsen onder de groene jongens.
In de praktijk…
Toch rijmt echt alles wanneer je je door het verkeer begeeft met deze Infiniti. Zie hem als een wagen die op vele vlakken thuis is. Door de combinatie van stijlvolle koetswerklijnen en de soms afwezige decibels worden vele blikken tot de Q50S Hybrid AWD gewend. Met al die stilte en sereniteit zou je haast vergeten dat je met een klein dotje gas al snel het V6-blok reanimeert en dat je met deze sportieve sedan in 5,2 seconden van 0 tot bij 100 bent. Wanneer je uit de wagen stapt word je vaak aangesproken en komen er merknamen als Tesla, Maserati en RedBull naar boven… Eens achter het stuur kan je je keuze maken uit 5 modi die invloed hebben op het gaspedaal, de vering en het stuurwiel. In de Eco- Snow en Standaard-modus leent de wagen zich perfect tot soepel en zowel ecologisch als economisch rijden. Toch blijft de drang tot prestatie nooit ver af want eens je de teugels aanhaalt van 364 paarden spurt de wagen weg met een dot op het gaspedaal. Onze Q50S Hybrid AWD was beladen met de laatste nieuwe snufjes. Snufjes die we bij andere wagens ook mogen terugvinden vaak onder een andere noemer.
Het “Direct Adaptive Steering” oftewel DAS is dan toch iets ongezien. Infiniti slaagde er in de Q50S te voorzien van dit Steer By Wire systeem. De mechanische bediening is nog steeds aanwezig in de wagen (enkel omdat de wet dit voorschrijft). Alleen om bij te treden wanneer het DAS-systeem het zou laten afweten. De weerstand op het stuurwiel alsook de directheid van het sturen werden via het DAS-syteem in elk van de 5 modi aangepast. Onregelmatigheden in de rijbaan vertalen zich niet meer in onaangename schokken of krachten op het stuurwiel omdat dit niet langer mechanisch gekoppeld is aan de wielen. “De eerste commerciële wagen die uitgerust is met een Steer By Wire systeem” klinkt het bij Infiniti, al dachten we dat de Tesla Model S ook reeds over deze troef beschikte. Lang verhaal kort blijft het systeem absoluut revolutionair en viel Infiniti er reeds meerdere malen mee in de prijzen. Sommige critici gaven aan dat het systeem niet aangenaam zou zijn al zijn wij hier van een heel ander oordeel. Eens je gewend raakt aan het systeem merk je duidelijk de troeven van de directe en zeer precieze sturing. Dit in combinatie met de vierwielaandrijving resulteert in een wagen die zeer accuraat reageert op elk commando. De S-versie van de Q50 is uitgerust met gear-paddles om de 7-trapsautomaat aan te sturen. Als je de wagen eens tot het uiterste wil drijven kun je best via de knop links onder het stuur de ESP deactiveren en aan de slag gaan met de gear-paddles, de wagen ontpopt zich dan tot een ware sportmachine. Eens je bezig bent zul je merken dat het “Pre-Crash Seatbelt-System” intreedt en je werkelijk in de zetel gespannen wordt door de kleine motoren die de gordels beetje bij beetje harder aantrekken. Terug in het dagdagelijkse verkeer vormen de V6 en de 68pk-sterke elektromotor een feilloos team. Apart van het feit dat 3,5L V6 terug in leven schiet met een toch wel mooie grom van zodra er teveel energie verdwenen is uit de Lithium-ion cellen merk je nooit dat de ene het op ongepaste van de andere overneemt. Ook kan je makkelijk het energieverloop volgen op het onderste LCD-scherm en zie je snel hoe het uitbollen, het remmen en het lichtjes gas geven bijdragen tot het herladen van de cellen. De wagen maakte opvallend veel gebruik van de elektromotor bij het laveren in woonwijken en stadscentra. Puik werk dus, al bleken we het door Infiniti opgegeven gecombineerde verbruik van 6,8L niet te halen. Rijden met deze Q50 mag ook leuk zijn, gebruik hem gerust waarvoor hij gemaakt werd en dan ga je toch naar een verbruik van om en bij 10L/100Km.
Infiniti’s veiligheidsalfabet.
De wagen beschikt over tal van elektronische toepassingen die het rijden veiliger moeten maken en elk ongeval proberen te verhinderen. Vele systemen werken op dezelfde apparaten maar uiten zich op hun eigen manier. De data die een radar, een camera en de sensoren binnenbrengen zorgen voor de ingrediënten waar vele systemen op draaien. ICC (Intelligent Cruise Controle) maakt dat de wagen zich met een gepaste snelheid door het verkeer begeeft en hervat de geprogrammeerde kruissnelheid wanneer vanaf dit terug mogelijk is. Je kan in het menu makkelijk de gevoeligheid van het automatische remmen bijregelen. Wanneer het systeem op deze wijze intreedt zal dit bij de bestuurder achter u toch wel enige frustratie teweeg brengen. Door de SBA (Smart Beam Assist) doven je grootlichten wanneer er een tegenligger gedetecteerd wordt en draaien de koplampen mee met de stuurrichting. De DCA (Distance Control Assist) lijkt dan eerder op je moeder die naast je zit en je waarschuwt wanneer de afstand met de wagen voor je te gering lijkt. DCA werkt met de feedback van de radar en is dus wel accurater dan de mening van je moeder. Je kan de DCA ook instellen zodat hij ofwel de snelheid automatisch aanpast, of je pedaal terug omhoog duwt om de vaart van de Q50 te minderen. De Blindspot Intervention stelt je ervan op de hoogte dat het vak naast je reeds ingenomen is, maak je dan alsnog het manoeuvre stelt hij de remmen danig in werking zodat de wagen rustig zou moeten terugkeren naar de oorspronkelijke rijstrook. Wanneer we dit uitlokten bleek dit niet altijd in te treden. En als je denkt dat we het dan allemaal al gezien hebben zorgt de LDW/P (Lane Departure Warning/Prevention) ervoor dat deze sportieve berline mooi in het midden van het vak blijft, maar ook hier lieten we de wagen vaak eens van zijn vak afgaan en stelde ik slechts éénmaal vast dat de wagen zich corrigeerde. Back-up Collision Intervention (BCI) detecteert de wagens waarmee je in aanraking zou kunnen komen. Door te remmen verhindert de BCI dat dit gebeurt. Forward Braking Emergency (FBE) waarschuwt je met een signaal op het moment dat er een onvermijdelijk ongeval zal gebeuren en de remmen worden onmiddellijk ingeschakeld. Bij de kans op een ongeval worden de veiligheidsriemen aangespannen via het “Pré-Crash Seat Belt”-systeem waardoor de airbags doeltreffender optreden. Een arsenaal aan snufjes die alles dus veiliger moet maken maar vooral veel geluid maken wanneer het niet telkens duidelijk is om welke waarschuwing het op dat moment gaat. Door het scherm te activeren tussen toerenteller en kilometerteller krijg je een duidelijker beeld wat er precies aan de hand is.
Als je denkt dat dit hele veiligheidsalfabet een demper geeft op het rijplezier zit je goed fout! Haast alles wat storend zou kunnen zijn kun je deactiveren in het menu.
Eens een Aziaat, altijd een Aziaat.
Als we eerlijk zijn ziet het koetswerk er minder Aziatisch-ogend uit dan de doorsnee Nissan, Toyota of Lexus.
Fraaie lijnen en mooie details dragen bij tot een toch wel indrukwekkende verschijning. Jammer dat het deksel van de tank ons eerder doet denken aan dat van een bestelbus. De fijne naad tussen het koetswerk en de motorkap werd dan weer prachtig gelinkt met een rubberen seal. Toch kregen we de indruk dat Infiniti niet altijd gebruik maakte van de laatste nieuwe technische snufjes. Zo ontbrak er een de elektrische bediening om het kofferdeksel te openen en deed het formaat van schuifdak ons denken aan types uit de late 90’s. De innige zwarte lak waarin de wagen toefde leek ons dan weer van zeer hoge kwaliteit. Als je plaatsneemt in achter het stuur en de wagen opstart door de start-knop in te drukken schuift je zetel lekker naar de positie die je lief is. De zetels zitten erg lekker maar lijken wat klein. Infiniti werkte samen met de NASA om deze te ontwikkelen. Het leder dat gebruikt werd lijkt iets te veel op kunststof. Wat je meteen opvalt zijn de 2 touchscreen’s. Eentje voor het infotainment en de ander voor de navigatie, uiterst handig maar wel jammer dat deze in 2 verschillende uitvoering geplaatst werden. De rest van het interieur werd duidelijk met kwaliteitsmaterialen afgewerkt. Ook het infotainment bleek vlekkeloos te werken. Wanneer je met z’n vijven plaatsneemt in de wagen wordt het echter wat krap. De achterbank die redelijk achteruit ligt voelt in de breedte toch wat aan de krappe kant. Eens je de wagen in Reverse zet verschijnt naast het beeld van de achteruitrijcamera ook een bovenaanzicht van de wagen en geven de kleine camera’s onderaan de buitenspiegels de omstaande objecten of personen weer. Echt knap, spijtig dat de beelden niet enkele seconden langer zichtbaar blijven want bij het voor en achteruit manoeuvreren verdwijnen de ze telkens waneer je hem in Drive plaatst.
Op beide schermen geven lijnen ook aan welk parcours de wagen zal nemen gelinkt aan de stand van de wielen. Goed kunnen parkeren is toch de boodschap want bij duister zie je niets op de weergegeven beelden. Eens we in de koffer kijken merken we dat deze kleiner uitvalt door de plaatsing van de accu’s. Jammer genoeg konden deze niet elders weggewerkt worden en verliest de Q50 Hybrid 100L aan kofferruimte ten opzichte van de andere Q50’s.
Conclusie.
De wagen die Infiniti ons leverde was zeer compleet. Als je te veel gaat muggenziften gaat alle plezier aan je voorbij. Akkoord, het kleine schuifdakje en de koffer die een elektronische bediening mist, de kleinere koffer en het wat weinig elegante tankdeksel… Wij gaan er vooral van uit dat een wagen fantastisch moet rijden! Als je de wagen getest hebt en weet tot wat er binnen zijn capaciteiten ligt vergeet je al snel die details. De wagen geeft je spontaan een grijns wanneer je er echt mee aan de slag gaat. Deze Q50 lijkt ons wel een perfecte link tussen luxe en prestatie. Bij de concurrentie hoef je zelfs niet aan te kloppen voor een vierwielaangedreven-alternatief in dezelfde prijsklasse. Voor de catalogusprijs ter waarde van €53500 krijg je een wagen die zich leent tot vele aangename aspecten van het autorijden.
Pro’s
+Mooie verschijning
+Uitstekend rijgedrag door AWD en Direct Adaptive Steering
+Rijdt verbazend veel elektrisch
+Goed infotainment
+Je krijgt wel erg veel auto voor deze prijs
Con’s
-Weinig kofferruimte
-Elektrische bediening van het kofferdeksel ontbreekt
-Klein uitgevallen schuifdak
-Weinig elegant tankdeksel
-Waarschuwingssignalen geven niet duidelijk genoeg aan wat er precies misloopt
Technische specificaties
Type Hybride:
type: Benzine / gesloten hybride
Motoren:
Brandstof: Benzine/Elektrisch
Cilinders: V6
Inlaatsysteem: High-flow
Uitlaatsysteem: Dubbel
Vermogen benzine motor: 225 kW 306 pk)
Vermogen elektrische motor: 50 kW (68 pk)
Gekoppeld: 268 kW (364 pk)
Koppel benzine motor: 350 Nm bij 5000 tpm
Koppel elektrische motor: 270 Nm
Gekoppeld: 546 Nm
Accu:
Accu: 346V
Accutype: Lithium-ion
Transmissie/Aandrijving:
Transmissie: Automatische zeventraps-transmissie
Aandrijving: All Wheel Drive
Uitstoot:
Norm: Euro 5b+
Gram: 144gr
Opgegeven verbruik:
Stad / Snelweg / Gecombineerd: 9,6L / 5,3L / 6,2L
Prestaties:
Topsnelheid: 250 km/u
0-100 km/u 5,4 s
Besturing:
Type: “Direct Adaptive Steering” (Steer By Wire)
Draaicirkel:11,2m
Ophanging:
Voor: Sportonderstel, onafhankelijke, dubbele wishbone met spiraalveren over schokdempers met dubbele zuiger, stabilisator-stang
Achter: Sportonderstel, onafhankelijke, multilink-wielophanging, schokdempers met dubbele zuiger, stabilisator-stang
Remmen:
Voor: Geventileerde remschijven, 355mm / aluminium remklauw met 4 zuigers
Achter:Geventileerde remschijven, 350mm / aluminium remklauw met 2 zuigers
Gewicht en laadvermogen:
Leeggewicht: 1901 kg
Laadvermogen: 400 liter
Capaciteit brandstoftank: 70 liter
Afmetingen:
Totale lengte: 4800mmm
Totale breedte: 1820mm
Totale hoogte: 1430mm
Wielbasis: 2850mm
Tekst en Foto’s: Sarre Stephen – Collage d’Images
Infiniti Q50S Hybrid AWD, kiezen tussen schaap of wolf
De morgen is nog fris als we rustig de garage uit rollen. Geruisloos gaat het richting eerste kruispunt waar een jonge moeder met kinderwagen over het zebrapad kruist en ons vragend aankijkt. Instinctief weet ze: ‘hier klopt iets niet, dit is vreemd’. En dan even verder om de hoek, WOEF! Met een zware bas is de benzinemotor van de Q50 aangesprongen omdat de druk op het gaspedaal iets overtuigender werd. En onmiddellijk flitst het door ons hoofd:‘Nee, niet nu. Nog even wachten tot we de woonwijk uit rijden…’
Onze testwagen heet voluit Infiniti Q50S Hybrid AWD en bezit een tweeledig karakter, niet meer dan normaal als je de naam Hybrid draagt.
In het rustige stadsverkeer en voor zover de lading van de Li-Ion batterij het toelaat rijd je ontspannen elektrisch, op de buitenweg neemt de 3,5 liter grote benzinemotor over. En als je echt aandringt gaan ze samen aan de slag…
De ingrediënten.
De 50 kW (68 pk) sterke asynchrone electromotor garandeert een vlotte en geruisloze vaart voor de 1765 kg wegende luxekoets. Ideaal en vooral zuinig in de stad. Wordt er meer verlangd dan springen de 306 pk (225 kW) van de indirect ingespoten V6 bij. Het gaat hier om de 3498 cc grote Nissan-krachtbron die we kennen uit de vroegere 350Z en die tot voor kort nog te vinden was onder de motorkap van de niet meer geproduceerde Renault Laguna Coupé. Daarnaast steekt deze 3,5 liter V6 nog steeds in het vooronder van bepaalde Amerikaanse Nissans zoals de Altima, Pathfinder en Murano. Dezelfde krachtbron vind je ook in de exclusief Japanse Nissans waaronder de Cima, de monovolume Elgrand en de Nissan Fuga die min of meer een Infiniti Q70 clone is. Waarom Infiniti voor de iets kleinere 3,5 liter koos (Nissan monteert de 3,7 in de 370Z en een 3,8 liter afgeleide/getunede vorm in de GT-R) en het nog steeds bij de indirecte inspuiting blijft is ons een raadsel.
Niet getreurd echter want de overvierkante V6 met zijn 81,4 mm korte slag tegenover 95,5 mm wijde boring gaat lekker vlot en hoog in de toeren. Deze 24 klepper met zijn vier variabel verstelbare nokkenassen ademt als een atleet. Heerlijk! Als daarbij ook nog de elektromotor ter hulp snelt breekt de hel los: dan, om het met Raymond te zeggen, gaat het verbazend goed vooruit…
Wat de transmissie betreft koos Infiniti voor een 7-traps automaat die ook via paddles aan het stuur kan bediend worden. Er is keuze uit vijf verschillende programma’s: Eco, Snow, Standard, Personal en Sport. Terwijl je de eerste modus kan beschouwen als zelfkastijding -het gaspedaal voelt abnormaal hard aan- lijkt de laatste meer op een adrenalinekuur…
De gesofistikeerde ophangingen voor en achter (multilink) ondersteunen het geheel en ook de geventileerde schijfremmen zijn top. Een bijzondere vermelding gaat naar de exclusieve ‘drive by wire’ sturing, hier Direct Adaptive Steering genoemd. Tussen stuurwiel en vooras steekt wel nog een mechanische verbinding -omdat de wet dit vereist- maar in principe wordt zuiver elektrisch gestuurd.
Op de weg.
Verbazing is de eerste indruk die opkomt als je rustig en relax gaat rijden in de elektrische modus. En die komt veel vaker voor als je zou denken: van zodra je met een lichte voet in het stadsverkeer evolueert is enkel de elektromotor van de partij. Wanneer het verkeer het toelaat kan het gaspedaal omlaag en dan wordt de benzine-cavalerie ontplooid.
Bij inhaalmaneuvers of extreme situaties wordt doorgedrukt tot de aanslag en dan leveren beide motoren samen 364 pk of 268 kW! Moet er nog zand zijn? Vele conservatieve Duitse concurrenten kijken dan wel even raar op als je ze voorbij stuift. Ook in het bochtenwerk blijven ze op afstand want de vierwielaandrijving waarvan onze Q50 optioneel voorzien was levert samen met de goede gewichtsverdeling (mede door de plaatsing van de batterijen) een neutraal weggedrag. In zoverre dat het zelfs heel moeilijk wordt om enig overstuur uit te lokken.
Nadelig is dan weer het enigszins sportief-stugge comfort terwijl de ‘drive by wire’ sturing een zekere aanpassing vraagt. Na enige tijd wen je echter aan het adaptieve karakter, de wisselende overbrenging en het onzeker gevoel rond het middenpunt. Daarna leer je het systeem echt waarderen.
De zetels zijn in samenwerking met de Nasa ontworpen (Nissan coöpereert daarnaast ook op gebied van lakken) en dat zit wel goed.
De koffer valt eerder klein uit (de batterijen…) en op deze klasse hadden we eigenlijk een elektrisch bediend deksel verwacht. De Q50 is met de nodige veiligheidsvoorzieningen uitgerust al kregen we de indruk dat bepaalde items zoals de lane-assist niet altijd gelijkmatig functioneren. Heel nuttig is dan weer het 360° camerasysteem dat helpt om het mooi gelakte plaatwerk heel te houden.
Best of both worlds.
De Infiniti Q50 kan je gerust als handige en dynamische reisberline bestempelen.
Bij het afsluiten van de test rees bij ons het vermoeden dat ontwerpers en ingenieurs van Infiniti wellicht aldoor naar de muziek van Robert Palmer luisterden: ‘We want the best of both worlds, we want it slow and hot. We like it cool and fast…’ Veel beter kan je de tegelijk onstuimige en rustige Q50S niet beschrijven.
En heel misschien brulden ze uit volle borst dat andere zinnetje ‘we like to taste revenge’, denkend aan de (Duitse) premiumconcurrenten. Wie weet?
Vincent Arpons