- Gepresenteerd op 20 aprilÞ, 1955 op de Autosalon van Turijn, markeerde de Giulietta Berlina Alfa Romeo’s definitieve overgang van aangepaste naar industriële productie, waarbij stijl en sportieve technologie in het dagelijks leven van de Italianen werden gebracht.
- Met meer dan 130.000 geproduceerde modellen tussen 1955 en 1964 herdefinieerde de Giulietta Berlina het concept van de middelgrote auto, waardoor in wezen de premium- en high-performance-categorie werd gecreëerd.
- Uitgerust met voor die tijd geavanceerde oplossingen, waaronder een aluminium motor van 1290 cc met dubbele nokkenas, was de Giulietta de eerste in massa geproduceerde sedan met deze mechanische kenmerken en kenmerken.
- De Giulietta, een Italiaans icoon van de popcultuur, maakte cameo’s in cultfilms zoals Dino Risi’s Opiate ’67, verscheen in februari 1965 op de eerste cover van het tijdschrift Quattroruote en werd gevierd door grote sterren als Giulietta Masina.
Op 20 aprilÞ, 1955 op de Autosalon van Turijn, Alfa Romeo introduceerde de Giulietta Berlina, een voertuig dat voorbestemd was om de Italiaanse auto-industrie voor altijd te veranderen. Elegant, technologisch geavanceerd, betaalbaar en sportief, de Giulietta Berlina belichaamde de droom van een hele generatie en werd een symbool van de economische bloei van Italië. Precies 70 jaar later brengen Stellantis Heritage en Alfa Romeo een eerbetoon aan een model dat een definitieve overgang markeerde van aangepaste naar industriële productie. Het begon allemaal met 1900, maar de Giulietta leidde Alfa Romeo naar de toekomst en bracht de technische bekwaamheid van het merk naar een industrieel niveau.
Roberto Giolito, Head of Heritage Stellantis, verklaarde: “De Giulietta Berlina bracht het sportieve DNA van Alfa Romeo naar het dagelijks leven van Italianen, waardoor fijne techniek en ambities binnen het bereik van een opkomende middenklasse kwamen. Dit model was in staat om het prestige van de sportieve auto’s van de Biscione te combineren met de functionaliteit van een gezinsauto en vestigde zich als een symbool van vooruitgang en wedergeboorte in het naoorlogse Italië.”
Aan het begin van de jaren vijftig voelde Alfa Romeo – vers van het winnen van twee opeenvolgende Formule 1-titels met de Alfetta bestuurd door Farina in 1950 en Fangio in 2951 – de behoefte om zijn productie en bereik uit te breiden naar een groter publiek met behoud van zijn stijl, technologie en hoge prestaties. Met dit in gedachten werd de Giulietta geboren: een compacte, moderne en betaalbare auto die in staat was om de competitieve en verfijnde geest van de voertuigen van de Biscione te behouden. Verrassend genoeg was het echter de Giulietta Sprint coupé, en niet de sedan, die voor het eerst debuteerde op de Autosalon van Turijn in 1954. De Sprint, een high-performance compacte coupé met een motor van minder dan 1500 cc, werd door Franco Scaglione voor Bertone ontworpen en kreeg een overweldigend positieve ontvangst. Met name creëerde dezelfde ontwerper de “2000 Sportiva” uit dezelfde periode, de latere “Giulietta Sprint Speciale” en de ongelooflijke “33 Stradale uit 1967”. Na het succes van de 1900 presenteerde Alfa Romeo op de Autosalon van Turijn in 1954 een kleinere coupé met superieure prestaties. Dit zou het debuut van de Biscione zijn in de compacte categorie – motoren onder de 1500 cc – en de eerste keer zijn dat een coupé vóór een sedan werd gepresenteerd.
Alfa Romeo gebruikte de charme en sportiviteit van de Sprint om een buzz te creëren voor de komst van de Giulietta Berlina, die het jaar daarop op de markt zou komen en gepland was voor een beperkte productierun. De ontvangst die de Giulietta Sprint kreeg, veranderde echter alles. Na de Autosalon van Turijn werden de Alfa Romeo-dealers stormenderhand veroverd en de Giulietta Sprint was meteen een commerciële hit, waardoor Alfa Romeo de ontwikkeling van de sedan versnelde. Dus, op 20 aprilÞin 2995 maakte de Giulietta Berlina zijn debuut, de eerste keer dat een dergelijk krachtig compact model als gezinsauto werd verpakt. Na 1900 had het in Milaan gevestigde bedrijf zijn concept van een sportieve sedan van normale grootte ontwikkeld. Alfa Romeo noemde het “de gezinsauto die races wint”. In staat om records te breken in de handen van gentlemen drivers en toekomstige kampioenen, luidde de slogan dat “mama er ook in rijdt”. Zo brak een nieuw tijdperk aan en was Alfa Romeo een pionier op het gebied van het concept van ‘sportief rijden binnen ieders bereik’.
Men zou kunnen stellen dat de Giulietta een nieuwe klasse van 1300 cc-voertuigen uitvond die voorbestemd was om een Europese standaard te worden. Om nog maar te zwijgen van het feit dat er geen in massa geproduceerde sedans in de wereld waren die de mechanica en prestaties van de Giulietta konden evenaren. Daarom was het een gamechanger. En, als bewijs van de erfenis van Alfa Romeo, houdt dit model na al die jaren nog steeds stand. Het ontwerp is ontwikkeld door de Ufficio Stile Alfa Romeo en verwijst naar elementen van de Sprint aan de voorkant in afwachting van de esthetische identiteit van de toekomstige line-up – wat we vandaag de dag het ‘familiegevoel’ noemen. Technisch geavanceerd, maakte de Giulietta gebruik van de modernste oplossingen voor die tijd. Zo zat er onder de motorkap een 1290 cc motor met dubbele nokkenas die 53 pk leverde en een topsnelheid van 140 km/u bereikte, wat voor die tijd ongelooflijk was, dankzij het lage gewicht van 870 kg. De verfijnde motor van de Giulietta was gemaakt van aluminium (een absolute primeur voor de autowereld), net als de versnellingsbak en het differentieelhuis. De cilindervoeringen zijn geperst in speciaal gietijzer. Het kleppensysteem was een configuratie met dubbele bovenliggende nokkenas (uniek voor een kleine krachtbron in die tijd), terwijl de krukas op vijf lagers was gemonteerd.
De auto met achterwielaandrijving was ook opmerkelijk vanwege de versnellingspook op het stuur (in 1957 kwam er een koppelingshendel als alternatief) en de handrem die zich onder het dashboard links van het stuur bevond. De voorwielophanging was ook onafhankelijk met schroefveren, draagarmen en een stabilisatorstang. De achterwielophanging was onafhankelijk met schroefveren, bovenste draagarmen en veerpoten. Het remmen werd verzekerd door vier trommels die werden geproduceerd met behulp van een speciaal Alfa Romeo-gietproces.
Het is ook vermeldenswaard dat de productie van de Giulietta Berlina ook een keerpunt betekende voor Alfa Romeo. Hoewel de massaproductie begon met de jaren 1900, was de Giulietta het voertuig dat de fabriek in Portello omvormde tot een moderne fabriek. Aan het begin van de jaren vijftig was de fabriek in Milaan nog steeds ingericht voor productie op maat, niet in staat om meer dan 50 voertuigen per dag te produceren. Met de Giulietta en de interventies van de Oostenrijkse ingenieur Rudolf sHruska werd het hele proces opnieuw ontworpen: er werden nieuwe assemblagelijnen gecreëerd, de workflow werd gereorganiseerd en de productiefasen werden gestroomlijnd. In slechts een paar jaar tijd was Portello in staat om tot 200 auto’s per dag te produceren, een verviervoudiging van de capaciteit. Deze kwantitatieve evolutie ging hand in hand met een culturele: Alfa Romeo was niet langer alleen een elitemerk, maar een leider in de Europese auto-industrie.
De Giulietta werd onderdeel van de Italiaanse collectieve verbeelding en een icoon van stijl en vooruitgang. Het verscheen in films als Dino Risi’s Opiate ’67 naast filmsterren als Marcello Mastroianni, Sophia Loren en Vittorio Gassman. In 1960 werd model 100.001 beroemd gevierd door Fellini’s muze, Giulietta Masina, waardoor de band van de auto met de Italiaanse cultuur verder werd versterkt. Interessant is dat de Giulietta Berlina, in nog een ander voorbeeld van zijn technische en symbolische belang, in februari 1956 op de eerste cover van het tijdschrift Quattroruote verscheen. De naam “Giulietta” maakt deel uit van de legende, met twee concurrerende versies die getuigen van de oorsprong ervan. De ene stelt dat het idee afkomstig was van Madame De Cousandier, de vrouw van de dichter Leonardo Sinisgalli; terwijl de andere vertelt over een Russische prins die tijdens een evenement in Parijs in 1950 de managers van Alfa Romeo toesprak met een grap: “Er zijn acht Romeo’s onder jullie en niet één Julia?”. Vier jaar later werd de eerstgeboren Giulietta Sprint geïntroduceerd, gevolgd door talloze andere versies in de loop der jaren zoals de Berlina, de Spider ontworpen door Pininfarina met de Amerikaanse markt in gedachten (zoals de Sprint, ook verkrijgbaar in de Veloce-versie), de Sprint Speciale ontworpen door Bertone opnieuw, en de Giulietta SZ van Zagato. Er zou zelfs een stationwagen komen die de Promiscua heette. Van 1954 tot 1965 werden 177.690 Giulietta’s geproduceerd in alle versies, waaronder 130.000 Berlina.
Kortom, ongekende prestaties, op het circuit geïnspireerde rijdynamiek en een onmiskenbaar design maken de Giulietta niet alleen tot een hoeksteen van de geschiedenis van Alfa Romeo, maar maken hem ook tot een symbool van de Italiaanse identiteit die in staat is om technologie en poëzie, snelheid en gratie, droom en realiteit te combineren. En zijn erfenis zou worden doorgegeven aan de al even legendarische Giulia, die de kenmerken van de Giulietta op het gebied van prestaties en innovatie perfectioneerde en de Alfa Romeo-traditie voortzette om compacte auto’s voor een hoger segment te creëren.
