Oops, he did it again.

Jeremy Clarkson als dwarsligger voorstellen is een open deur intrappen. Bekend om zijn brutale opmerkingen, brengt Clarkson op een karikaturale maar ludieke manier zijn mening over het reilen en zeilen in de autowereld.

Ditmaal is het de Lexus NX die het moet bekopen in zijn recente column van de Times. Aanleiding daartoe zijn blijkbaar de deurvergrendeling en de problemen die hij had om gewoon in en uit de Lexus te raken…

 

I don’t like electric cars.

 

Maar er is meer aan de hand, als rasechte petrolhead is onze Jeremy niet meteen de vriend van EV’s en bij uitbreiding ook niet van hybride auto’s zoals de NX.

Hij beschouwt ze als een apparaat, niets meer of minder.

Een bekend citaat van Clarkson over EV’s luidt: ‘A car without an engine has no soul. It’s no more interesting than a deep freezer or a toaster’.

Een mening waar hij niet alleen mee staat, een blik op de vele fora van het internet omtrent EV’s toont de duidelijke splitsing in twee kampen: pro and contra, no in between!

 

My friend electric. 

 

De Londense band Tubeway Army had het in 1979 wel over ander soort ‘friend electric’, maar de EV heeft ondertussen wel een hele sleep aanhangers achter zich geschaard. Daarbij halen ze tal van argumenten aan waarvan, toegegeven, bepaalde wel hout snijden.

Comfort en rust horen daar zeker toe.

Elektrisch rijden resulteert onmiskenbaar in een kalme, stressloze rijstijl. Wie bijvoorbeeld over de ‘one pedal’ optie beschikt zal die zeker als een aangename, rustgevende functie ervaren. Als de ontdekking van een nieuwe manier van rijden.

Ook het geruisloze en trillingvrije karakter van de EV heeft zijn fans.
De bliksemsnelle acceleratie (een expleciet EV-kenmerk) waar vele rijders mee uitpakken, lijkt me echter geen aanwinst. En toch wordt die in iedere test of reclame vernoemd. Een nutteloze eigenschap, hetzij dan om een snel maneuver uit te voeren. Geef toe, in de huidige verkeerscontext van 30, 50 of 70 km/u is dat snelle accelereren totaal zinloos en een verkwisting van energie.
Vroeger wierpen de groene jongens een meewarige blik naar de buurjongen die even snel wou optrekken met zijn blitse BMW, nu bezondigen ze zich zelf aan dat fenomeen… Zo zie je maar.

Ook over andere argumenten kan duidelijk getwist worden.

Het groene betoog valt of staat met bepaalde overwegingen.

Het zero emission verhaal stokt wanneer alle elementen onder de loep genomen worden. Een in Azië of Amerika gebouwde EV bijvoorbeeld legt een lange weg over zee af om tot bij zijn Europese milieubewuste klant te raken. Vergeten we ook niet dat de energie-intensieve productie van een batterij pas na 60 à 70 duizend kilometer rijden wordt goedgemaakt. Over de recyclage van batterijen is ook nog veel ongewis. Niet alle elektrische energie kan het predikaat groen krijgen, dat is uiteraard afhankelijk van hoe die gewonnen wordt. Zo is een er een duidelijk verschil voor het milieu wanneer gerekend wordt van ‘tank to wheel’ of van ‘well to wheel’. De recente terugschakeling naar steenkool- of bruinkoolcentrales is meer dan bedenkelijk, terwijl de negatieve effecten op de omgeving van windmolenparken en hoogspanningsleidingen (nog) niet bekend zijn.

Een ander gegeven is dat grondstoffen voor batterijen niet altijd op een ecologische en (belangrijk!) ethische manier gedolven worden.
Het sjoemelverhaal van de Duitse auto-industrie heeft ons geleerd dat je de garanties daaromtrent best niet klakkeloos aanneemt!

Maar toegegeven, ook het ontginnen van petroleumvelden of het zogenaamde cracking proces is niet zonder ecologische gevolgen.

Alleen is het een systeem waarvan we de werking iets beter beheersen en waarvan de nadelen ons meer bekend zijn.

Misschien is het terugdraaien van het verbod op verbrandingsmotoren ‘the next step’, hebben onze politieke partijen al niet noodgedwongen moeten terugkrabbelen inzake kerncentrales? Een duidelijk bewijs dat hun kennis beperkt is en dat ze veelal geïnformeerd worden door lobbyisten of belangengroepen.

Laat ons ook niet de impact vergeten op onze industrie.

Er komt straks werkeloosheid bij de traditionele toeleveranciers en producenten van de niet langer gevraagde versnellingsbakken, nokkenassen, zuigers, krukassen enz. Dat terwijl we de Chinese concurrent, die een voorsprong heeft opgebouwd in EV’s en een groot deel van de grondstoffen in handen heeft, zomaar laten betijen.

We hebben nood aan praktisch inzicht want de vele zweverige en idealiserende theorieën leiden ons straks regelrecht naar armoede. Wordt wakker, Europa!

 

De emotionele factor van de verbrandingsmotor.

 

Generatieslang betekenden het bezit van en het rijden met een auto een bron van plezier, zodat die zelfs een ontegensprekelijk deel ging uitmaken van onze cultuur. Denken we alleen maar aan de auto in films of muziek.

Dat aan het gebruik van onze vierwieler ook nadelen verbonden zijn, kunnen we niet ontkennen.

Alleen slingert de pendel nu te ver in de andere richting.

Er is echt niets mis met de vele facetten van de autocultus, de liefde voor alles wat mechanisch is, het verzamelen van automobilia, het koesteren van mooie sportwagens of interessante oldtimers: kan je daar iets op tegen hebben?

Het echte gevaar is dat we in een belerende maatschappij beland zijn, waar we elkaar voortdurend de les lezen omtrent alles wat niet kan of niet zou mogen…

Misschien zijn we niet zover af van het Arcadia van de lopende TV-reeks?

Misschien krijgen we straks ook een score volgens onze CO2 uitstoot, net als voor ons suiker- of vet/vlees-verbruik.

Adieu vrijheid en leefplezier, welkom stille dictatuur.

 

Het paard van Troje.

 

Voor de real car nut is de doorbraak van de EV geen reden tot jubelen.

Het echte rijplezier, bestaande uit de interactie met een in toeren klimmende motor, gaat verloren. Het is dat mechanische gevoel, de belevenis van een voel- en hoorbare machine die onder jouw controle staat.

Terwijl de elektrische motor en aandrijving de ideale basis vormen voor de verdere ontwikkeling en realisatie van autonoom rijden, iets wat onmogelijk te bereiken is met een conventionele verbrandingsmotor.

Gevolg: de EV, met behulp van het ongecontroleerde AI, zijn het Paard van Troje dat het autonome rijden binnen loodst. Het autonome rijden dat gelijk staat met zero rijplezier! Zo bestempelde een CEO de GSM als ‘freedom device’ en de autonome auto als ‘mobility device’.

Device, apparaat dus.

 

Het schijnbare succes van de EV.

 

De verkoopscijfers van elektrische voertuigen stijgen. Daarvan worden indrukwekkende percentages vermeld, maar het is misleidend en blijft al bij al relatief aangezien gerekend wordt vanaf een laag bestaand aandeel EV’s in de markt.

Vaak wordt ook vergeten dat het hele EV verhaal zonder de subsidies van de staat waarschijnlijk nooit had plaats gevonden.

Als je bedrijven en zelfstandigen nul inschrijvingskosten en 100% aftrekbaarheid biedt, is het niet verwonderlijk dat die massaal op de kar springen. Vandaar mijn titel: de gesubsidieerde ommezwaai.

Gevolg van dit alles is dat de verkoop aan particulieren spectaculair daalt (wegens onbetaalbaar) terwijl firma’s en zelfstandigen ongegeneerd de voordelen opstrijken.

Een systeem dat de rijken rijker maakt en zo de kloof vergroot, terwijl opeenvolgende regeringen zogezegd het voordeel van de salariswagen willen beknotten.

Ook de invoering van Euro 7, die zowel benzine- maar vooral dieselmotoren heel strenge normen oplegt, is een nauwelijks verholen poging om de EV te bevoordelen. Met als gevolg dat merken als Peugeot/Citroën of Ford de kleine auto’s uit hun gamma schrappen (C1/108 of Fiesta) wegens niet rendabel… Een ramp voor Jan met de Pet.

En dan te bedenken dat de CO2 uitstoot van auto’s in Europa slechts 1% uitmaakt van de totale CO2 emissie in de wereld… De invloed op de klimaatsverandering lijkt me dus niet de echte reden.

De vorige grote wijziging in publieke mobiliteit, namelijk de overgang van paard naar auto, was een volledig natuurlijke overschakeling die gebeurde zonder enige ingreep of overheidsinmenging. Niemand kreeg steun of financieel voordeel om zijn paard op stal te laten, het was het resultaat van gezond verstand en het praktisch inzicht van een objectieve verbetering.

Ook de keuze bij de voorlaatste eeuwwisseling tussen elektrische aandrijving, stoom of benzine werd geleid door rationele afwegingen, niet met het mes op de keel (zoals nu door Europa) of via financiële begunstigingen door een of andere regering of overheid.

 

Mijn standpunt hoef je niet te lezen als een betoog tegen de EV, het is wel een oproep om met gezond boerenverstand af te wegen wat algemeen belangrijk en vooral haalbaar is voor onze samenleving en te zien wie uiteindelijk gebaat is bij het geplande verbod van de verbrandingsmotor in 2035. Of hoe mensen tegen elkaar opgezet worden via fake argumenten…

 

Tekst en foto: Vincent Arpons