Fiberfab Jamaican
De wereld van de kit cars telt vele verhalen over moedige enkelingen die met een fanatiek geloof in eigen kunnen en een vaak ontstellend gebrek aan financiële middelen geprobeerd hebben om een eigen plaatsje onder de autoconstructeurs te verwerven. Meestal was hun avontuur van korte duur, als er al sprake was van een serieproductie die naam waardig. De Amerikaanse firma Fiberfab vormt een uitzondering op die regel, omdat zij allesbehalve een eendagsvlieg was en heel wat aantrekkelijke modellen op de markt heeft gebracht.
Voor de oorsprong moeten we terug naar 1957, het jaar waarin amateurracer Warren ‘Bud’ Goodwin de firma Sports Car Engineering (SCE) oprichtte om onder licentie Mistral glasvezelkoetswerken te bouwen die dan als SCE Spyders werden verkocht. Zijn firma was de eerste op de markt met een in het koetswerk verwerkte buizenconstructie die de torsiestijfheid ten goede kwam. De eerste modellen waren de Tornado en Hurricane. In 1964 ging de naam over in Fiberfab Co. waar je terecht kon voor glasvezelpanelen en opvoersets voor Mustangs, Corvettes en Jaguars. Regelmatig pakte Fiberfab uit met nieuwe modellen zoals de Apache, Aztec, Aztec II en Centurion op basis van een Chevrolet Corvette. Later werd de Banshee nog toegevoegd aan de modellenlijst. In 1967 nam het bestaan van Fiberfab echter een dramatische wending toen de oprichter werd beschuldigd van doodslag op zijn vrouw en firmadirectrice Jamaica K. Goodwin. Nadat hij schuldig was bevonden, werd hij opgesloten in de gevangenis waar hij één jaar later stierf aan een hartaanval. De broers Chris en Russell Beebe hadden tijdens datzelfde jaar een model ontworpen waarvoor de naam Jamaican werd gekozen als eerbetoon aan het slachtoffer. Het koetswerk van de Jamaican was ontworpen om te worden bevestigd op het onderstel van de Austin-Healey vier- en zescilindermodellen, de MGA en de Triumph TR3 of TR4. Nadien kon ook gebruik worden gemaakt van een VW Kever-onderstel. Het voordeel van deze kit was dat het dashboard en de kabelboom van de donorauto op hun plaats konden blijven.
Op de foto zie je een originele Austin-Healey en daarnaast de ‘futuristisch’ aandoende Jamaican met zijn vloeiende lijn die aansloot bij die van de mooiste Europese GT’s uit die tijd. Volgens sommigen deed het koetswerk denken aan de Lamborghini Miura en dat is toch wel een heus compliment. Van dit model werden er honderden exemplaren verkocht, de meeste als zelfbouwkit maar ook enkele door de fabriek geleverde kant-en-klare versies. Deze linksgestuurde Jamaican in een opvallende kleur heeft het onderstel van een Austin-Healey 100/6 uit 1959 en is uitgerust met een 2,6 liter zescilinder en vierversnellingsbak. Met een vermogen van 132 pk ligt een topsnelheid van 195 km/u binnen bereik.
In 1969 volgde de Jamaican II die er nog een stuk agressiever uitzag dankzij de verbrede wielkasten, de power bulge op de motorkap en de achterspoiler. Het Amerikaanse autotijdschrift Road and Track was echter niet mals voor de met een Buick V8 uitgeruste testauto en dat deed de firma ertoe besluiten om een speciaal op een V8 toegesneden onderstel te ontwikkelen. Met een Chevrolet of Ford V8 onder de motorkap mocht de Jamaican II gerust naast de GT-modellen van gerenommeerde merken staan. Fiberfab was zo succesvol dat het zich kon veroorloven om twee buitenlandse vestigingen op te richten, een in Canada en een in Duitsland. De Duitse dochteronderneming begon eigen modellen te ontwikkelen zoals de Bonanza GT en de FT Bonito met een lijn die deed denken aan de Ford GT40. In het thuisland werd het gamma uitgebreid met replica’s van de Porsche 356 en de AC Cobra.
De firma kwam steeds opnieuw in handen van andere eigenaars, maar bleef tal van nieuwe zelfbouwkits en kant-en-klare auto’s ontwikkelen. Blijkbaar bestaat Fiberfab ook nu nog, maar de jongste jaren is het wel heel stil geworden rond de firma die terecht als een van de meest creatieve en langstlevende kit car producenten wordt beschouwd.
© tekst en foto’s Jan Wintein
