François Lecot, de onvolprezen recordjager

De geschiedenis kan soms hard en selectief zijn. Bepaalde mensen worden beroemd en blijven extra in de kijker, terwijl anderen zonder enige reden in de vergetelheid raken.

Dat laatste was ook het geval voor François Lecot, hotelier in Rochetaillée sur Saône, die in 1959 verarmd stierf in een rusthuis op 81-jarige leeftijd.

Als jongeman trainde de sportieve Lecot zijn lichaam op weerstand en uithoudingsvermogen. Met zijn kleine gestalte (1,60 m) was François een bijzonder taaie kerel! Hij hield van de wandel- en de fietssport, cultiveerde een bijzondere levenshygiëne en dronk geen alcohol.

Na de eerste wereldoorlog ging hij naast fietsen ook motorfietsen verkopen en werd uiteindelijk agent voor Bugatti. Een volgende logische stap was die naar de autosport. Zo nam hij aan verschillende wedstrijden deel met een Diatto en kreeg de smaak te pakken om langeafstandsritten te gaan rijden. Iets waarin zijn uithoudings- en volhardingsvermogen bijzonder goed van pas kwamen.

Via een bevriende Ford-verdeler, die de kwaliteiten van Amerikaanse auto’s wou bewijzen, lanceerde hij zich voor een 10-daagse raid waarin hij met een A Ford dagelijks 453 km aflegde. Ondertussen hield hij zich niet meer bezig met de verkoop van motoren en auto’s, maar had samen met zijn vrouw het ‘Hotel-Restaurant de Paris’ in Rochetaillée sur Saône overgenomen.

Nu zijn faam als recordrijder gevestigd was, bood hij zich in 1930 aan om 100.000km te rijden in een Rosengart LR2, met een gemiddelde van 900 km (!) per dag. Deze raid vond plaats tussen 10 augustus en 29 november, gedurende 111 dagen, terwijl zijn vrouw alleen het hotel-restaurant moest runnen. Een unieke prestatie, als je bedenkt dat Lecot toen reeds 52 jaar was. Ook de toestand van de wegen (geen autostrades, smalle landwegen door dorpen enz.) en het beperkte comfort van de auto’s toen waren echt geen cadeau als je 900 km per dag achter het stuur zat…

Deze stunt bleek een mooie reclame voor Rosengart, ook al waren er mensen die argwanend beweerden dat Lecot de afstand niet alleen reed… Daarom liet Lecot zich vanaf toen steeds vergezellen door een commissaris van de Automobile Club de France, zodat zijn heroïsche ondernemingen boven alle twijfel verheven waren.

Er volgden nog andere recordritten voor Rosengart (met een LR4, Supertraction enz.) maar uiteindelijk ging Lecot nieuwe uitdagingen aan met Citroën. Op 10 januari 1934 startte hij uit Warschau in de Rally van Monte Carlo met een Citroën 45 autocar (!). Vergezeld van zijn mecanicien Penaud en enkele Citroën-medewerkers als passagiers, legde hij de 2500 km op besneeuwde wegen af in minder dan 60 uur met een gemiddelde van 41 km/u.

In 1934 kwam Citroën’s nieuwe Traction op de markt en dat was de aanzet voor wat Lecot’s grootste stunt zou worden: hij wou een jaar lang 1100 km per dag rijden. 

Begin 1935 startten de voorbereidingen voor deze extreme raid en in april kocht Lecot een Traction 11AL. Op 3 juli echter overleed André Citroën en  verloor Lecot een grote steun want André Citroën stond bekend om zijn grote interesse voor publicitaire stunts. (Verlichting van de Eiffel-toren, door vliegtuigen geschreven reclame in de lucht, ontvangst van Charles Lindbergh in de fabriek). De nieuwe leiding onder toezicht van de zuinige Michelin-familie was niet afkerig voor zijn initiatief maar verleende, afgezien van gratis banden, wel geen extra hulp. Gezien de vele kinderziekten van de eerste Tractions (vooral dan de problematische cardanassen) was dit een bijkomende moeilijkheid. Tussen 20 juli 1935 en 26 juli 1936 reed Lecot zo 400.000km onder officieel toezicht van de Automobile Club de France.

Met zijn speciaal aangepaste Traction (extra lichten, twee gaspedalen om bij vermoeidheid alternatief linker- en rechtervoet te gebruiken enz.) reed hij iedere dag van Rochetaillée naar Parijs, vervolgens van Parijs naar Monaco en terug naar Rochetaillée. De start gebeurde iedere morgen om 3.30u, na luttele uren slaap, en Lecot’s ritme was zo regelmatig dat mensen zijn passage als referentie namen om naar het werk te vertrekken of de kinderen naar school te sturen…

In de korte nachten gebeurden het onderhoud en eventuele reparaties aan de Traction, tijdens de recordrit raakte de auto immers in enkele ongevallen betrokken. Af en toe week Lecot ook even van het schema af: om deel te nemen aan de Rally van Monte Carlo in januari 1936 en soms om in de late avond extra kilometers te rijden zodat hij zijn totaal aantal km kon halen. 

Geef toe, een helse onderneming waarvan je je afvraagt hoe dat alles toen mogelijk was? 

Wie meer en in detail wil weten over deze ‘superman’ kunnen we alvast twee boeken aanbevelen:

-François Lecot 1935-1936. 400.000km en un an (Thierry Dubois, uitgeverij Drivers)

-François Lecot 400.000km en Traction 1935-1936 (Fabien Sabatès en Gilles Blanche, uitgeverij SPE)

De bijgaande foto’s tonen het hotel-restaurant zoals het er anno 2020 uitziet, met een mooi muurschilderij, en tevens een exacte kopie van Lecot’s Traction in het Musée Henri Malarte in Rochetaillée.

Foto’s en tekst: Vincent Arpons